تا حدود سالهای ۲۰۰۴ میلادی تصور عمومی در مورد گوشیهای تلفن همراه همچنان شبیه به آجری بود که فقط در حال کوچکتر و سبکتر شدن است! تا این که موتورولا در همین سال گوشی Motorola Razr V3 را معرفی کرد. موتورولا Razr یک گوشی تاشوی فوقالعاده باریک با بدنهی آلومینیومی بود که به ناگهان همه را شگفتزده کرد و میتوانست در یک نگاه دل هر کسی را برباید. طراحی این گوشی بهقدری جذاب بود که موتورولا ابتدا آن را بهعنوان یک گوشی فشن با قیمتی بالا روانهی بازار کرد. این حرکت هوشمندانه باعث شد موتورولا ریزر به نمادی از متفاوت بودن تبدیل و جذابیت آن برای مردم باز هم بیشتر شود.
جالب اینجاست که Razr V3 در زیر ظاهر فریبندهی خود در واقع یک گوشی بسیار معمولی بود. صفحهنمایش TFT نسبتا بزرگ (البته در زمان خودش) با رزولوشن ۱۷۶ در ۲۲۰ پیکسل، یک صفحهنمایش خارجی کوچکتر، دوربین عکاسی VGA، بلوتوث، پشتیبانی از GPRS و ۵.۵ مگابایت حافظهی داخلی تنها چیزهای بودند که Razr V3 زیر ظاهر جذاب خود پنهان کرده بود.
شاید باور نکنید ولی موتورولا Razr V3 حتی قادر به پخش کردن موسیقی هم نبود! پس از یک سال قیمت Razr V3 بهمرور پایینتر آمد و همین موضوع این گوشی را به یکی از موفقترین گوشیهای زمان خود تبدیل کرد که تا سال ۲۰۰۷ بیش از ۱۳۰ میلیون دستگاه از آن فروش رفته بود.
در سال ۲۰۰۷ میلادی نسخهی بعدی Razr با نام Razr2 معرفی شد که نهتنها میتوانست موسیقی پخش کند، بلکه صفحهنمایش خارجی آن بزرگتر و از نوع لمسی بود. موتورولا پس از تجربهی موفق نسل قبلی Razr خود را برای موفقیتهای بزرگتری آماده کرده بود. ولی در همان سال اپل از نسل اول آیفون با سختافزار بسیار قدرتمندتر و قابلیتهای متنوع رونمایی کرد و نقشههای موتورولا را نقش بر آب کرد
بااینحال سری گوشیهای Razr موتورولا در تاریخ بهعنوان گجتهایی نمادین باقی میمانند که نشان دادند چگونه استراتژی بازاریابی در کنار طراحی هوشمندانه میتواند نقصهای تکنولوژی را پوشش دهد. شاید گوشیهای هوشمند امروزی قابلیتهای بسیار زیادی داشته باشند ولی اگر منصفانه قضاوت کنیم موتورولا Razr واقعا گوشی هیجانانگیزتری بود.